Skrobia i cukier – chleb z nutellą czyli ciężkostrawna kombinacja

Zestawienie pokarmów typu skrobia – cukier jest dość powszechne. Chleb z miodem, dżemem, nutellą, wszelakie wypieki powodują, że procesy trawienne nie przebiegają łatwo, a ponadto taka kombinacja powoduje fermentację cukru w żołądku a w efekcie „brzuch piwosza” czyli tzw. oponkę i wzdęte jelita.

Dla odmiany sam cukier trawiony jest momentalnie. Kiedy zjemy łyżkę miodu czy banana czy choćby kostkę cukru zamiana disacharydów w monosacharydy przebiega gładko i bez żadnych problemów. Dopiero kiedy cukier zmieszamy ze skrobią może powstać problem. Może, bo jeśli to będzie jedna kromka chleba to problem raczej nie wystąpi, kłopot zacznie się przy większej ilości. Cukier w takiej sytuacji może znaleźć się w strefie fermentacyjnej żołądka czyli w miejscu gdzie nie będzie miał kontaktu z kwasem żołądkowym. Taka sytuacja będzie miała miejsce zawsze gdy zjemy cukier na pełny żołądek czyli najczęściej taki deserek poobiedni. Wówczas pewne jest, że cukier spożyty na końcu znajdzie się w środku żołądka, z dala od jego ścian czyli w strefie fermentacji. Następnie za sprawą wolniejszego trawienia nierozłożone disacharydy i resztki skrobi powędrują do treści jelitowej i tam znów zaczną fermentować. Rozdęcie jelit gwarantowane.

źródło: ulubionykolor.pl

Przykłady ciężkostrawnych kombinacji skrobia – cukier:

• chleb posmarowany czymś słodkim
• pieczywo z owocami
• pieczywo z miodem
• torty
• piernik
• wafelki
• ciasta
• wszelkie wypieki

źródło: „Sztuka łączenia pokarmów” Jan i Inge Dries